-
1 toczyć
toczyć (-ę) beczkę, kamień rollen; wojnę, dyskusję, spór führen; na kole garncarskim töpfern; na tokarce drechseln; wino abziehen;toczyć wzrokiem den Blick schweifen lassen;toczy go choroba lit die Krankheit zehrt ihn aus, die Krankheit zehrt an ihm;robaki toczą drewno das Holz ist von Würmern befallen;toczyć się piłka, kamień, pojazd rollen; łzy kullern; rokowania, dyskusja, walka geführt werden; akcja sich abspielen;życie toczy się dalej das Leben geht weiter -
2 wytaczać
wytaczać (-am) < wytoczyć> (-ę) beczkę hinausrollen; armatę auffahren; argument vorbringen; na tokarce drechseln;wytaczać proces k-u gegen jemanden einen Prozess anstrengen, jemanden vor Gericht bringen; -
3 obtaczać
См. также в других словарях:
toczyć — ndk VIb, toczyćczę, toczyćczysz, tocz, toczyćczył, toczyćczony 1. «obracając posuwać coś; przesuwać z miejsca na miejsce na kołach, na rolkach itp.» Toczyć beczki. Toczyć kulę śniegu. Toczyć koło od wozu. Toczyć kamień. ◊ Toczyć oczami, okiem,… … Słownik języka polskiego
wytoczyć — dk VIb, wytoczyćczę, wytoczyćczysz, wytoczyćtocz, wytoczyćczył, wytoczyćczony wytaczać ndk I, wytoczyćam, wytoczyćasz, wytoczyćają, wytoczyćaj, wytoczyćał, wytoczyćany 1. «tocząc wyciągnąć, wydostać coś skądś, na jakieś miejsce» Wytaczać beczkę z … Słownik języka polskiego
tokarka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. tokarkarce; lm D. tokarkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} maszyna do obrabiania elementów skrawaniem, używana głównie do toczenia wałków, pierścieni, tulejek itp., a także do wiercenia, rozwiercania, przecinania itd. :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
fortunka — ż III, CMs. fortunkance; lm D. fortunkanek 1. zdr. od fortuna (zwykle w zn. 2) Pokaźna, znaczna fortunka. Uciułać sobie fortunkę. 2. techn. «przystawka do szlifowania na tokarce» … Słownik języka polskiego
krążkownik — m III, D. a, N. krążkownikkiem; lm M. i techn. «jednokrążkowe narzędzie stosowane do krążkowania zewnętrznego przeprowadzanego na tokarce» … Słownik języka polskiego
nadtoczyć — dk VIb, nadtoczyćczę, nadtoczyćczysz, nadtoczyćtocz, nadtoczyćczył, nadtoczyćczony nadtaczać ndk I, nadtoczyćam, nadtoczyćasz, nadtoczyćają, nadtoczyćaj, nadtoczyćał, nadtoczyćany 1. «o robakach lub niektórych owadach: uszkodzić przez drążenie,… … Słownik języka polskiego
obtoczyć — dk VIb, obtoczyćczę, obtoczyćczysz, obtoczyćtocz, obtoczyćczył, obtoczyćczony obtaczać ndk I, obtoczyćam, obtoczyćasz, obtoczyćają, obtoczyćaj, obtoczyćał, obtoczyćany 1. «tocząc coś w sypkiej substancji spowodować jej przylgnięcie do tego… … Słownik języka polskiego
podtoczyć — dk VIb, podtoczyćczę, podtoczyćczysz, podtoczyćtocz, podtoczyćczył, podtoczyćczony podtaczać ndk I, podtoczyćam, podtoczyćasz, podtoczyćają, podtoczyćaj, podtoczyćał, podtoczyćany 1. «tocząc przesunąć coś blisko czegoś, pod coś» Podtoczyć beczkę… … Słownik języka polskiego
tokarka — ż III, CMs. tokarkarce; lm D. tokarkarek «obrabiarka skrawająca, służąca do toczenia wałków, tulei, pierścieni itp., także do wiercenia, rozwiercania otworów, przecinania, gwintowania, a przy zastosowaniu dodatkowych przyrządów do frezowania i… … Słownik języka polskiego
tokarstwo — n III, Ms. tokarstwowie, blm «rzemiosło, zawód tokarza; obrabianie przedmiotów na tokarce» … Słownik języka polskiego
tokarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «robotnik wyspecjalizowany w obsłudze tokarki, wykonujący różne prace obróbkowe na tokarce» … Słownik języka polskiego